Als racisme en seksisme samenkomen ... #1
In deze column deelt Tess Dehert ervaringen van vrouwen van kleur. Ze heeft dan ook gekozen voor dat onderwerp omdat ze merkte dat ze er als witte vrouw eigenlijk niet zo veel van weet, terwijl ze het wel heel belangrijk vindt.
Tekst door Tess Dehert
Als we het hebben over discriminatie, wordt er vaak gesproken over racisme of seksisme als afzonderlijke fenomenen. Maar wat gebeurt er wanneer deze twee vormen van discriminatie elkaar kruisen? Voor vrouwen van kleur is dit een dagelijkse realiteit. Toch lijkt hun ervaring vaak te worden genegeerd in gesprekken over racisme en seksisme. In deze wekelijkse column wil ik de aandacht richten op de intersectie tussen racisme en seksisme en hoe deze twee vormen van discriminatie elkaar kunnen versterken. Doordat elk geïnterviewd persoon een andere achtergrond en cultuur heeft, is elke ervaring uniek.
Racisme en seksisme treffen elke vrouw van kleur anders, het is een complex verhaal. Mijn eerste interview is met een jonge vrouw van Koerdische afkomst, Sara, die haar persoonlijke ervaringen zal delen.
Interview met Sara (zij/haar), 20 jaar
Sara (zij/haar) is geboren in België maar haar ouders zijn Koerdisch. Daarmee spreekt ze ook Koerdisch, met haar broers Nederlands. Ze is 20 jaar en woont in Leuven. Haar tweetaligheid ziet ze als een troef, net als deel uitmaken van meerdere culturen. Ze kan daardoor connecties vinden met andere niet-westerse culturen, en haalt daar vreugde uit.
Heb je het gevoel dat men je anders behandelt door je gender in combinatie met je afkomst?
Doordat ik hier geboren ben en vloeiend Nederlands spreek, voel ik me niet anders behandeld. Maar ik kies er dan ook bewust voor om om te gaan met mensen met diverse genders, seksualiteiten, en afkomsten omdat ik dat interessanter vind en me beter kan aansluiten bij hen. Niet omdat ik heel de tijd met hen wil spreken over negatieve dingen in de samenlevingen, je voelt elkaar gewoon beter aan.
Vastzitten in een groep zonder diversiteit is voor mij een nachtmerrie. In het middelbaar had ik zo'n groep met alleen maar witte vrienden. Het waren leuke mensen, maar ik heb me heel hard aangepast naar hen en was ik niet 100% mezelf.
Ik beschouw het als normaal dat mensen uit verschillende culturen bij elkaar komen om elkaar te leren kennen en nieuwe dingen te leren. Ik voel me niet benadeeld, maar ik ben me er wel van bewust dat ik meer privileges heb dan andere vrouwen van mijn afkomst. Als ik gebrekkig Nederlands zou spreken en een hoofddoek zou dragen, zou de discriminatie hard toenemen. Ik zie het ook in mijn familie gebeuren, bijvoorbeeld als mijn moeder spreekt en mensen anders doen tegen haar of dingen fluisteren omdat ze denken dat ze het niet begrijpt. Dat maakt me echt boos.
"Ik groeide op in een witte school en dacht dat het normaal was dat ik me minderwaardig voelde."
Denk je dat het voor jou moeilijker is om schoonheidsidealen te bereiken dan voor witte meisjes/vrouwen?
Toen ik van de lagere school naar de middelbare school ging, wilde ik wit zijn en voelde ik me lelijk en onzeker. Ik deed er alles aan zodat ik me mooi zou voelen. Ik stijlde mijn haar elke dag tot een punt dat het niet eens mooi was. Het schoonheidsideaal was toen echt blond, wit en zonder lichaamsbeharing. Ik groeide op in een witte school en dacht dat het normaal was dat ik me minderwaardig voelde.
Nu ik ouder ben, ben ik blij dat er meer aandacht is voor diversiteit in schoonheid. Dat er zoveel diversiteit is in schoonheid, wil ik meegeven aan de jongere kinderen in mijn familie, en later aan mijn kinderen. Er is nog veel werk om heersende stereotypen te doorbreken en ervoor te zorgen dat alle vrouwen zich mooi voelen, ongeacht hun huidskleur.
Voel je je benadeeld door stereotypen waar witte vrouwen niet mee te maken krijgen
Ja, absoluut. Mensen verwachten nog steeds dat vrouwen met een andere achtergrond geen universitaire opleiding kunnen volgen of minder intelligent zijn. Ook denken ze dat we alleen maar strenge, gelovige ouders hebben die ons alles verbieden, etc. Ik ben het zat en het vermoeit me. Het is onbegrijpelijk dat sommige mensen zo onwetend zijn over andere culturen. Het is gewoon close-minded om anderen in hokjes te plaatsen en het zegt meer over hen dan over mij. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo'n beperkt leven zou willen leiden. Ik ben van het ‘opkijken naar’ naar ‘medelijden hebben met’ gegaan. Ik ben trots op mij cultuur, wie ik ben en waarvoor ik sta.
Is er een boodschap dat je wilt meegeven aan lezers?
Blijf niet stil zitten bij je vaste vriendengroep waar iedereen hetzelfde is. Ga op verkenning en leer nieuwe mensen kennen die anders zijn dan jij. Verschillende culturen van de wereld hebben je enorm veel te bieden.
“Ga op verkenning en leer nieuwe mensen kennen die anders zijn dan jij”
Ik ben blij dat ik Sara’s verhaal mocht delen en het heeft me aan het denken gezet over de vooroordelen die ik zelf heb. De meeste mensen willen van zichzelf geloven dat ze geen vooroordelen hebben tegenover anderen, maar het is belangrijk te beseffen dat we die allemaal hebben, en om daar bewust mee om te gaan.
"De meeste mensen willen van zichzelf geloven dat ze geen vooroordelen hebben tegenover anderen, maar het is belangrijk te beseffen dat we die allemaal hebben, en om daar bewust mee om te gaan."
Ik bewonder Sara voor haar openheid naar andere culturen. Ik besef door haar dat ik zelf eigenlijk veel meer kan doen om te leren van mensen met een andere achtergrond, en zal daar ook meer naar streven.
Tess Dehert